- 26 اردیبهشت, 1397
- مجتبی سلگی
- دیدگاه: 0
- اخبار, افتخارات, وبلاگ
علائم بالینی ریفلاکس در کودکان:
علائم گوارشی، تنفسی و عصبی است که طیف بروز علائم بستگی به سن کودک دارد. در سنین شیرخواری به صورت بی قراری، کم شیرخوردن، وزن گیری نامناسب، آبریزش از دهان، با یا بدون استفراغ مکرر است. در سنین بالاتر ممکن است به صورت درد پشت جناغ یا سوزش سردل، تهوع، استفراغ، احساس مزه اسیدی (ترش) یا صفراوی (تلخ) در دهان و درد هنگام غذاخوردن (اودینوفاژی) باشد. در مواردی که ریفلاکس منجر به التهاب مری (ازوفاژیت) شدید یا تنگی لوله مری شود، شخص با خونریزی، کم خونی (آنمی)، بلع دردناک (دیسفاژی) و کاهش وزن مراجعه می کند. علائم تنفسی ممکن است به صورت خس خس سینه، ویزینگ در سمع ریه ها و علائمی شبیه آسم یا سینه پهلو (پنومونی) مکرر باشد و در سنین بالاتر علائم به صورت عفونت مکرر گوش میانی، سینوزیت و یا حتی لارنژیت است. ندرتاً ممکن است در افراد بزرگسال علائمی شبیه آنژین قلبی و یا اختلال ریتم قلب (آریتمی) ایجاد نماید. علائم عصبی غالباً به صورت سندرم سندیفر (کج کردن متناوب گردن به یک طرف) است. در سنین پایین تر ممکن است بی قراری، گریه زیاد و کم خوابی دیده شود.
درمان شامل شیوه زندگی (Life style) و درمان دارویی است. Life style در سنین شیرخواری عبارت است از تغذیه مکرر با حجم کم شیر و وضعیت خوابیده به پشت هنگام شیرخوردن و خوابیدن. در سنین بالاتر و پس از دوره شیرخواری، خوابیدن به طرف چپ مناسب تر است و اگر علائم آسم شبانه وجود داشته باشد ممکن است وضعیت نیمه نشسته توصیه گردد. تغلیظ شیر هرچند ممکن است میزان گریه شیرخوار را کم و یا خواب او را راحت کند ولی تأثیری بر روی تأیید تشخیص نهایی ریفلاکس ندارد و در مواردی که کودک علائم تنفسی دارد یا در سنین زیر سه ماه قطعا” باید از این کار اجتناب کرد. در مواردی که شک آلرژی غذایی هست حذف پروتئین شیر گاو از رژیم مادر (در شیرخواری که شیرمادر می خورد) و یا تغییر شیرمصنوعی (در شیرخواری که شیر خشک می خورد) به فرمولای فاقد پروتئین شیرگاو توصیه می شود.